Podczas prezentacji wystawy Somnium II w Galerii bwa w Bydgoszczy wiele się nauczyłam i mam nadzieję, że innym też przekazałam trochę wiedzy, ale przede wszystkim odwagi do zadawania pytań i szukania na nie odpowiedzi.
Im więcej wiemy o nauce, tym piękniejsza się wydaje i tym bardziej rozumiemy, jakim przywilejem jest możliwość spędzenia naszego krótkiego życia na jej badaniu. To słowa Briana Coxa cytowane
z książki pt. Ukryte siły natury, które są dla mnie inspiracją.
Ta naturalna ciekawość świata i pytania, które towarzyszą jej odkrywaniu pomagają nam iść przed siebie, cieszyć się zdobytą wiedzą i tym co wciąż przed nami.
Jakże odkrywcze okazuje się spotkanie z drugim człowiekiem
i wysłuchanie jego pytań o świat sztuki, o świat w ogóle. Wystawa
w bwa w Bydgoszczy pozwoliła mi na spotkania z trzema grupami wiekowymi.
Pierwsze z nich odbyło się z uczniami z bydgoskiego plastyka
(to określenie przywarło do szkoły lata temu i chyba już tak pozostanie). Jak zapamiętałam to spotkanie? Było wypełnione głodem wiedzy. Pytań podło więcej o Kosmos niż o moją sztukę,
ale to ona sprowokowała do myślenia, do poszukiwań, do badania świata. Czułam, że osiągnęłam swój cel i dziękuję za to inspirujące spotkanie i lekcję pokory.
Studentki Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich, kierunku Architektura Wnętrz również odwiedziły mnie w przestrzeni wystawy. Panowało tu więcej ciszy i wsłuchiwania się w dźwięki wystawy oraz głos przewodniczki po Wszechświecie. Toczące się rozmowy dotyczyły inspiracji i rozwiązań twórczych. Wróciłam myślami do pierwszych chwil, kiedy drzwi do Kosmosu otworzył przede mną dr Paweł Wolak – pracownik Obserwatorium w Piwnicach pod Toruniem. Do dziś jestem mu wdzięczna za cierpliwość
i zaangażowanie w naszą współpracę.
Trzecia grupa, z która miałam przyjemność się spotkać – to seniorzy
z Politechniki Bydgoskiej Trzeciego Wieku. Cóż to była za przygoda.
To chyba było pierwsze spotkanie Seniorów z tak nowoczesną sztuką – czuję jednak, że nie ostatnie.
Tak mądrzy ludzie, tak otwarci i ciekawi tego co chciałam
im przekazać. Każdy szczegół był istotny, żadna myśl nie umknęła. Od tematów makro szybko przeszliśmy na tematy mikro – od Kosmosu, po życie każdego z nas. Bo czym jesteśmy jeśli nie częścią tego (Wszech)świata?
Wszystkim Wam dziękuję.
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
